Miasto we wschodniej Kubie, przy drodze Carretera Central; stolica prowincji Granma i gminy Bayamo. Około 128 tys. mieszkańców. Powstała jako druga z osad założonych przez Diega Velázqueza w 1513 roku. Miało korzystne położenie: wystarczająco oddalone od morza, żeby uniknąć najazdu piratów, nad spławną río Bayamo, która łączy się z río Cauto, najdłuższą rzeką Kuby i głównym szklakiem transportu wodnego (należy pamiętać, że linia kolejowa spinająca wschodnią część wyspy z zachodnią powstała dopiero w 1902 roku, a Carretera Central została ukończona w 1932 roku). Mokradła i jeziora na północy zapewniały osadnikom obfitość dzikiej zwierzyny i ryb. Dziś obszar ten to rezerwat Los Caneyes Virama, gdzie można polować na dzikie kaczki, ibisy, przepiórki, hutie kubańskie i króliki.
Życie w Bayamo toczy się wokół rozległego Parque Céspedes. Nazwa upamiętnia pochodzącego stąd Carlosa Manuela de Céspedesa (1819-1874), kubańskiego plantatora, który zasłynął dzięki darowaniu wolności swoim niewolnikom i ogłoszeniu deklaracji niepodległości Kuby w roku 1868. Wydarzenie to zapoczątkowało wojnę dziesięcioletnią.
W miasteczku „urodziła się” także La Bayamesa, hymn narodowy Kuby. Słowa i muzykę napisał inny syn Bayamo Perucho Figueredo (1819-1870) podczas wojen z kolonizatorami w latach sześćdziesiątych XIX wieku.
Obu najsłynniejszych obywateli miasta spotkał podobny los – zostali ujęci i straceni przez Hiszpanów.
Na placu Parque Céspedes stoi błękitno-różowy budynek, w którym znajduje się apteka. W tym miejscu w 1869 roku wzniecono pożar, aby miasto nie dostało się w ręce Hiszpanów.
Naprzeciwko wznosi się okazały pomnik z granitu i brązu Carlosa Manuela Céspedesa.
Plac otaczają eleganckie pastelowe kamienice z arkadami w stylu kolonialnym zbudowane po 1869. Gdyby miasto nie spłonęło, mogłoby pewnie równać się urodą z Trinidadem.
Północną pierzeję placu tworzą m.in. hotel Royalton i sąsiedni Casa Natal de Carlos Manuel Céspedes, jedyny budynek, który nie spłonął w pożarze, i miejsce narodzin „ojca narodu kubańskiego”.
