Trinidad, 334 km na południowy wschód od Hawany, 261 km na południe od Varadero i 649 km na zachód od Santiago de Cuba, należy do najpiękniejszych miast kolonialnych Ameryki. Stanowi jedną z największych atrakcji turystycznych Kuby.
Kolonialna starówka wpisana została w 1988 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Trinidad jest trzecią, po Baracoa i Bayamo, najstarszą osadą na Kubie. Miasto zostało założone w 1514 roku przez hiszpańskiego konkwistadora Diego Velazqueza de Cuéllar jako baza do planowanej inwazji Hernána Cortésa na Meksyk. Oryginalna nazwa Trinidadu to La Villa de la Santísima Trinidad, czyli Wieś Trójcy Przenajświętszej. Po kilkunastu latach osadę przeniesiono około czternastu kilometrów w głąb lądu, by ochronić mieszkańców przed ustawicznymi atakami piratów. Do 1550 większość rdzennej populacji Indian wyginęła z powodu chorób przywiezionych przez Europejczyków oraz ciężkiej pracy na plantacjach trzciny cukrowej. Na XVIII stulecie przypada Złoty Wiek w dziejach Trinidadu i pobliskiej Valle de los Ingenios. W szczytowym okresie z tej niewielkiej miejscowości pochodziła 1/3 cukru produkowanego na wyspie. Okoliczni mieszkańcy dorabiali się gigantycznych fortun, zabudowa wzbogaciła się o niezwykle okazałe budowle, zarówno sakralne, jak i świeckie, a miasto nabrało eleganckiego dostojeństwa wyczuwalnego do dzisiaj mimo wielu chudych lat po upadku lokalnego przemysłu cukrowego pod koniec XIX wieku.
Lata prosperity skończyły się dla Trinidadu wraz ze zmianą szlaków handlowych na początku XIX wieku. To właśnie wtedy położone ok. 50 km na północny zachód Cienfuegos zostało zasiedlone przez osadników zbiegłych z objętej rewolucją niewolników francuskiej kolonii Haiti i szybko wyrosło na centrum handlowe środkowej Kuby. Sytuację pogorszyła blokada kontynentalna narzucona Hiszpanii przez Napoleona w 1806 roku, która skutecznie zablokowała eksport cukru do Wielkiej Brytanii, jednego z głównych odbiorców „białego złota”.
Ponieważ Trinidad nie miał żadnych innych znaczących źródeł dochodu, uległ stopniowej pauperyzacji. Kolej doprowadzono tu dopiero w 1919 roku, a na drogę kołową trzeba było czekać aż do lat pięćdziesiątych XX wieku. Do dzisiaj na ulicach miasta spotyka się konne bryczki. „Zacofanie” uratowało jednak kolonialną starówkę od przebudowy, dzięki czemu centrum zachowało się w praktycznie niezmienionym stanie.
Po upadku Związku Radzieckiego turystyka, na którą zezwolił w latach dziewięćdziesiątych Fidel Castro, stała się dla mieszkańców Trinidadu głównym źródłem dochodów. Większość zorganizowanych wycieczek zwiedza miasto w ciągu dnia, dzięki czemu wieczorami cieszyć się można niepowtarzalną atmosferą starówki opanowanej przez tubylców.
Trinidad dzieli się na dwie części: nowszą zbudowaną wokół Parque Céspedes na planie szachownicy, a Stare Miasto – bogate w rezydencje – skupia się przy Plaza Mayor.
Plaza Mayor jest najczęściej fotografowanym placem Kuby, przy którym skupia się większość ważnych budynków i muzeów Trinidadu i gdzie można odpocząć na ławeczkach w cieniu palm. Wokół placu stoją wspaniałe pałace i pastelowe domki z dachami z czerwonej dachówki.
Nad placem góruje dziwiętnastowieczna katedra La Parroquial Mayor (wt.-nd. 11:00-15:00). Jej budowę ukończono w 1892 roku. Stanęła na miejscu siedemnastowiecznej świątyni zniszczonej przez huragan w 1812 roku. Z zewnątrz zachwyca bogatym barokowym frontonem, a wewnątrz otoczoną kultem figurą Chrystusa w centralnej części ołtarza. Katedrę najlepiej zwiedzać podczas nabożeństw celebrowanych przy akompaniamencie organów, gitary, marakasów i chóru tłumnie zgromadzonych wiernych.
Najciekawszym budynkiem przy Plaza Mayor jest Palacio Brunet (Fernando H. Echerri 52, na rogu Simón Bolivar). Kolonialny gmach powstał w 1704 roku. Mieści się w nim Museo Romántico (tel. 419/4363, codz. 9:00-16:45, 2 CUC$). Wystawiona w nim kolekcja koncentruje się na codziennym życiu zamożnych mieszkańców Trinidadu w XIX wieku, kiedy produkcja cukru przynosiła jeszcze krociowe zyski.
Po zachodniej stronie placu znajduje się Museo de Arqueología (tel. 419/3420, wt.-sb. 9:00-17:00, 1 CUC$). Wśród zbiorów muzeum są m.in. kości rdzennych mieszkańców wyspy i sprowadzonych niewolników, a także wypchane zwierzęta.
Po wschodniej stronie placu znajduje się Museo de Arquitectura Trinitaria (tel. 419/3208, sb.-czw. 9:00-17:00, 1 CUC$). Muzeum mieści się w niskim błękitnym budynku należącym niegdyś do rodziny Sánchez Iznaga. Ekspozycja muzealna poświęcona jest rozwojowi miasta. Składają się nań interesujące przykłady stolarki i metaloplastyki, mapy, zdjęcia oraz makiety miejscowości.
W dawnym Palacio Cantero (Simón Bolívar 423, między Peña a Gustavo Izquierdo) pochodzącej z 1830 roku rezydencji magnata cukrowego mieści się Museo Municipal de Historia (tel. 419/4460, sb.-czw. 9:00-17:00, 2 CUC$). Ekspozycja muzeum przedstawia historię niewolnictwa i rewolucji. Drewniane schody prowadzą na wieżę, z której rozciąga się wspaniała panorama miasta.
Dobrym punktem widokowym jest także dzwonnica osiemnastowiecznego Convento de San Francisco (Fernando H. Echerri, na skrzyżowaniu z Piro Guinart).
W samym klasztorze urządzono Museo de la Lucha Contra Bandidos (tel. 419/4121, wt.-nd. 9:00-17:00, 1 CUC$). Placówka przybliża historię kampanii wojskowej przeciwko partyzantom z Sierra de Escambray przeprowadzonej przez Castro w latach sześćdziesiątych. Oprócz wycinków z gazet zebrano tu broń, mapy wojskowe, radiostację CIA i zdjęcia tych, którzy obalili rządy Batisty w 1959 roku.
Ulubionym miejscem spotkań mieszkańców jest plac przed zamkniętym kościołem Nuestra Señora de la Candelaria, najstarszą świątynią miasta położoną na wzgórzu przy granicy miasta.
W odległości kilkunastu kilometrów na południe od centrum znajduje się popularna wśród turystów plaża na półwyspie Ancón.
Spośród lokalnych obyczajów na uwagę zasługuje zwyczaj wieszania przy wejściach do kamienic klatek dla kanarków mających zapewniać szczęście i dostatek.
Trinidad słynie z koronkarstwa.
Na uwagę zasługuje także regionalny napój z miodu, rumu i soku cytrynowego nazywany Chanchanchara.
NOCLEGI
Iberostar Gran Trinidad (Parque Céspedes, Calle Martí, tel. 419/6073, fax 419/6077, www.iberostar.com; dwójka 190 CUC$, apartament 250 CUC$, w cenie śniadanie). Najlepszy regionalny hotel na Kubie, otwarty w 2006 roku, szczycący się bajeczną lokalizacją w pobliżu Parque Céspedes i Plaza Mayor. Oferuje przestronne i gustownie urządzone pokoje z wieloma udogodnieniami. W apartamentach oddzielny prysznic i garderoba.
Hotel Las Cuevas (1 km na północny wschód od miasta przy Finca Santa Ana, tel. 419/6133, fax 419/6161, www.hotelescubanacan.com; dwójka 70-90 CUC$, apartament 100-120 CUC$, w cenie śniadanie). Trzypiętrowy państwowy hotel z ponad setką pokoi, basenem i klubem tanecznym. Wygodne pokoje. Często odwiedzany przez wycieczki zorganizowane.
Casa Font (Gustavo Izquierdo 105, między Piro Guinart a Simón Bolívar, tel. 419/3683, dwójka 25 CUC$). Piękny osiemnastowieczny dom kolonialny, kilka kroków od dworca, w samym sercu Starego Miasta.
Casa Meyer (Gustavo Izquierdo 111, między Piro Guinar a Simón Bolívar, tel. 419/3444, dwójka 20-25 CUC$). Dwustuletni dom kilka metrów od Casa Front. Ładnie urządzone pokoje, klimatyzacja.
El Mesón del Regidor (Simón Bolívar 242, między Muñoz a Rubén Martínez Villena, tel. 419/6572, dwójka 38-48 CUC$). Niewielki państwowy hotel. Skromnie urządzone pokoje, klimatyzacja.
Hostal Casa Muñoz (José Martí 401, róg Santiago Escobar, tel./fax 419/3673, www.casa.trinidadphoto.com, dwójka 20-30 CUC$). Jedna z najpiękniejszych casas na Kubie prowadzona przez bardzo sympatyczne małżeństwo. Właściciel jest fotografem. Klimatyzacja.
Casa Elda (Jesús Menéndez 166, między Fernando Hernández a Ernesto Valdés, tel. 419/3283).
Casa del Historiador (Casa Carlos Zerquera, przy Fernando Hernández 54, tel. 419/3634).
Casa Bastida (Maceo 539, między Simón Bolívar a Piro Guinart, tel. 419/6686).
Hostal Sandra y Victor (przy Maceo 613, między Piro Guinart a Pablo Pichs, tel. 419/6444, hostalsandra@yahoo.com).
Casa Sotolongo (Real 33, między Rosario a Simón Bolívar, tel. 419/4169).
RESTAURACJE
Palader Estela (Calle Bolívar 557, tel. 419/4329, codz. 19:00-22:30). Prywatna restauracja. Jej atutem jest piękny ogród otoczony wysokim murem. W menu m.in. pieczone prosię a la cubana, smażony kurczak, grillowana ryba, omlet z szynką, sałaty, pieczony baran, krakersy i owoce.
Restaurante Via Real (róg Calle Martínez Villena i Calle Piro Guinart, tel. 419/6476, codz. 10:30-22:30). Restauracja państwowa serwująca smaczne dania po niewygórowanych cenach. Specjalnością zakładu jest pollo al Jigue (pieczony kurczak), ale w menu widnieją również inne standardowe dania kuchni kubańskiej, takie jak: pizza, papas fritas, hamburgery, wieprzowina z grilla oraz Moros y Christianos (ryż z czarną fasolą).
Plaza Mayor (róg Calle Zerquera i Calle Villena, tel. 419/6470, codz. 12:00-22:00). Restauracja mieszcząca się w budynku eleganckiej dziewiętnastowiecznej rezydencji kolonialnej. Największą popularnością cieszą sie ryby z grilla.
Paladar La Coruña (José Martí 430, codz. 7:00-23:00). Przyjemna domowa restauracja. Zazwyczaj podaje się kurczaka, wieprzowinę i grillowaną rybę.
Restaurant El Jigüe (Rubén Martínez Villena 69, róg Piro Guinart, Plazuela El Jigüe, tel. 419/6476, codz. 12:00-15:00 i 19:00-22:00). Elegancka restauracja; jej specjalnością jest pollo (kurczak) podawany w glinianym półmisku z makaronem i z serem.
Restaurante Trinidad Colonial (Antonio Maceo 55, tel. 419/6473, pn.-sb. 9:00-22:00). Państwowa restauracja w przepięknym budynku. W menu: grillowana ryba, filet z kurczaka, krewetki, wieprzowina i homar.
Sol y Son (Simón Bolívar 283, między José Martí a Frank País, codz. 12:00-15:00, nd.-pt. 6:30-23:00). Obszerne menu: zupy, spaghetti, szeroki wybór ryb, kurczaki i dania z wieprzowiny.
Casa de la Música (Fernando H. Echerri 3, tel. 419/6622, codz. 10:00-22:00). W najlepszym klubie muzycznym w mieście przy dźwiękach muzyki na żywo można spróbować przywozicie przyrządzonych dań.
Cafetería Las Begonias (róg Simón Bolívar i Maceo, codz. 9:00-22:00). Bar z przekąskami. Serwuje głównie emparedados (kanapki) i hamburgery, a także wszechobecnego smażonego kurczaka.