Mieszkanka Kuby

Ludność Kuby ma mieszany etnicznie charakter. Pierwotni mieszkańcy wyspy, należący do grupy Indian Arawaków, zostali całkowicie unicestwieni przez wojska hiszpańskie. Ponieważ do pracy na plantacjach potrzebna była tania siła robocza, zaczęto regularnie przywozić niewolników – przede wszystkim z centralnej Afryki.

Przez 350 lat Hiszpanie przywieźli na wyspę około 1 miliona czarnoskórych niewolników. W latach 1853-1874 przywieziono tu także ponad 125 tysięcy Chińczyków (w Hawanie do dzisiaj istnieje maleńkie Chinatown – dzielnica chińska). Wreszcie przywieziono tutaj także pewną liczbę Indian z Centralnej i Południowej Ameryki.

Intensywna emigracja hiszpańskojęzycznych mieszkańców nastąpiła w drugiej połowie XIX wieku – w tym okresie przybyło tutaj około 850 tysięcy Hiszpanów; co prawda, nie wszyscy z nich pozostali na wyspie. Pod koniec XIX wieku przybyła na nią dość liczna grupa francuskich przesiedleńców uciekających z terytorium obecnej Luizjany i z wyspy Haiti. W tym czasie Kuba przyjęła dość znaczną grupę imigrantów z Anglii, Niemiec i Włoch.

Na początku XX wieku na Kubę przybywa znaczna liczba imigrantów ze Stanów Zjednoczonych. Silne fale migracji charakterystyczne były także dla okresu pierwszej i drugiej wojny światowej – na Kubę przybywa mnóstwo europejskich Żydów. Naród kubański stanowi zatem mieszaninę mnóstwa różnorodnych nacji. Obecny skład ludności kubańskiej ma mniej więcej następującą postać: 50% to mulaci, 37% – biali, 11% – czarnoskórzy, 1% – azjaci.

Religia na Kubie

Mimo socjalistycznego charaktery republiki kubańskiej mieszkańcy Kuby są dość religijni. Panującą religią jest na wyspie katolicyzm. Ciekawe, że członkowie Komunistycznej Partii Kuby mogą bez przeszkód chodzić do kościoła, nie obawiając się oficjalnego potępienia. 65% mieszkańców Kuby to wyznawcy katolicyzmu, 3% to protestanci.

Dość rozpowszechnione są także rozmaite religie pogańskie, afrykańskie i indiańskie. Osobliwością Kuby są wzajemne wpływy katolicyzmu i kultów pogańskich. Praktycznie każde pogańskie bóstwo jest skojarzone z jakimś katolickim świętym. Jednocześnie w katolickich kościołach można nierzadko napotkać figurki pogańskich bóstw.