Charakterystyczną cechą fauny kubańskiej jest niewielka liczba kręgowców, a także spora liczba gatunków o charakterze endemicznym, to znaczy występujących wyłącznie na Kubie. Żyje tutaj dwadzieścia absolutnie unikalnych gatunków ptaków, w tym najmniejszy ptak świata – pszczeli koliber.
Do zwierząt o charakterze endemicznym należy także kubański płaskodziobek, wyróżniający się prawdziwie fantastycznym ubarwieniem, a także kubański pilik czerwonodzioby – narodowy ptak Kuby. Prawie trzy czwarte kubańskich gadów i płazów, łącznie ze specjalnym kubańskim krokodylem i kubańskim myszoryjkiem (jeszcze niedawno wydawało się, że jest on gatunkiem całkowicie wymarłym), ma charakter endemiczny.
Największym kubańskim ssakiem jest Hutia Kubańska – jeszcze jeden gatunek o charakterze endemicznym – z wyglądy przypominająca rozrośniętego do olbrzymich rozmiarów szczura. Dorosłe zwierze waży kilka kilogramów i osiąga długość pięćdziesięciu centymetrów, z której połowa przypada na długi i praktycznie goły ogon. Jedynymi ssakami mającymi status pierwotnych mieszkańców Kuby są Hutia Kubańska, myszoryjki kubańskie i kilka gatunków nietoperzy. Wszystkie pozostałe zostały przywiezione na wyspę przez Europejczyków.
Do najbarwniejszych przedstawicieli kubańskiej fauny należy bez wątpienia papuga ara, odznaczająca się nadzwyczaj bogatym ubarwieniem, kolorowym wygiętym dziobem i bardzo donośnym głosem. Na Kubie występuje siedemnaście gatunków tych zadziwiających stworzeń. Papugi należą do zwierząt stadnych, w związku z czym lasy kubańskie okresowo wypełniają się ich nieprawdopodobnymi krzykami.
Jeszcze jednym interesującym przedstawicielem kubańskiej fauny jest manat amerykański, często spotykany w przybrzeżnych wodach wyspy. Manaty są spokrewnione z wielorybami i delfinami. W lasach Kuby do dzisiaj żyją jelenie – tradycyjny cel polowań kubańskich myśliwych. Na Kubie nie ma jadowitych węży i zwierząt niebezpiecznych dla człowieka, z wyjątkiem krokodyla kubańskiego.
