Kierując się na zachód od Malecón, dochodzi się do zielonych przedmieść Vedado, wzorowanych na Miami. Ulice są tu oznaczone numerami (ze wschodu na zachód) i literami (z północy na południe), a architektura w stylu art déco przywodzi na myśl zapuszczone zaułki South Beach z lat siedemdziesiątych XX wieku.
Nad dzielnicą górują bliźniacze wieże hotelu Nacional zbudowanego na wysokiej skale nad Malecón. Sielankowe ogrody z widokiem na morze i zacienione werandy z wiklinowymi fotelami, wzorowane na Breakers Hotel w Palm Beach na Florydzie, oferują ucieczkę od zgiełku miasta. W hotelowej kawiarence na ścianach wiszą zdjęcia sław, które odwiedziły hotel w czasach jego największej świetności: Erolla Flynna, Franka Sinatry, Avy Gardner, Clarka Gable’a.
Na rogu Calle 13 i L stoi dom zaprojektowany przez grupę tych samych architektów co Empire State Building w Nowym Jorku (Shreve, Lamb i Harmon). Mieszkają tu rodziny wielu sławnych rewolucjonistów.
Przy Calle 19 i Calle O wznois się elegancki hotel Victoria z miłą kawiarnią; hotel Capri przy Calle 21 zachował atmosferę lat pięćdziesiątych, kiedy w barze Monseigneur w podziemiach naprzeciwko odbywały się narady mafiosów. Calle 23, znana jako La Rampa, słynie z luksusowych sklepów. Są tutaj także trzy niedrogie hotele: Vedado, Flamingo i St John, a także biura linii lotniczych, kilka klubów nocnych i mnóstwo dość przyzwoitych, tanich knajpek. Przecznicę dalej stoi Casa Abel Santamaría, dom towarzysza Fidela Castro z 26 lipca 1953 roku, który wraz z nim przewodził próbie powstania i zmarł na skutek tortur po nieudanym ataku na koszary Moncada.
